وادی چهارم و تأثیر آن روی من

وادی چهارم یعنی حرکت، تبدیل دانش نظری به دانش عملی و برای خروج از دنیای تصویر ذهن و خلق آن ها در دنیای بیرون باید حرکت کرد، این حرکت باید بر مبنای اصول عقلانی باشد.

برای پروسه عظیم درمان اعتیاد و در راستای به تعادل رساندن اضلاع مثلث درمان اعتیاد ، یعنی ، جسم ، روان و جهان‌بینی ، در وادی اول با موضوع تفکر و نقش حیاتی و کلیدی آن در چگونگی زندگی و تکامل آن ، آشنا شدیم ، در وادی دوم آموختیم که هیچ‌ انسانی در قالب جسم به حیات قدم نمی نهد، مگر به خویشتن خویش بیندیشد. آموختیم که احساس پوچی و بیهودگی ناشی از اعتیاد و مصرف مواد مخدر با حرکت درست و اصولی ما کاملاً از بین می‌رود. در وادی سوم یاد گرفتیم که در مسیر حرکت برای درمان اعتیاد، فقط و فقط روی توانایی‌های خودمان حساب باز کنیم  و به‌هیچ‌ وجه حرکتمان را با انتظار کمک و یاری دیگران ، متوقف نکنیم ، زیرا بار اعتیاد روی دوش ماست و تنها کسی که باید آن را حمل و درنهایت زمین بگذارد ، فقط خود ما هستیم و لاغیر .

در وادی دوم  آموختیم مسئولیت زندگی ما به عهده ماست نه خداوند . نبایستی مسئولیت‌های حیاتی خود را به خداوند واگذار نماییم و از خویش سلب مسئولیت نماییم ، زیرا با این تصور و تفکر ، خداوند به ما کمک نخواهد کرد ، اما اگر مسئولیت را بپذیریم و حرکت نماییم ، آن گاه مشمول رحمت بی‌انتهای باری تعالی قرار خواهیم گرفت.

وادی اول تا وادی چهارم، مبانی نظری و تئوری حرکت ما را در درمان اعتیاد مشخص می‌نماید. خطوط فکری ما را برای حرکت درست ترسیم می‌کند و ما آماده حرکت می‌شویم ، زیرا وادی چهارم فرمان حرکت را صادر می‌کند .

در جهان ما، تفکر و حرکت آغازیستکه قدرت انجام عمل را شکوفا می کند.

وادی چهارم با صراحت تمام می‌گوید که بایستی حرکت کنی  و تا حرکت نکنی ، هیچ اتفاقی نخواهد افتاد . فکر و تفکر ، به‌تنهایی حلال مشکلات نیست، برای رسیدن به محصول و نتیجه و حل مشکلات و یا درمان اعتیاد ، بایستی حرکت نماییم. حرکت است که تفکرات ما را کامل می‌نماید و ما را به مقصود می‌رساند. در جهان ما ، تفکر و حرکت آغازیست که قدرت انجام عمل را شکوفا می کند. شاید در جهان‌های دیگر و بعد از مرگ، تفکر و حرکت آغاز، حل آن مسئله باشد، اما در جهان ما و بعد فیزیک، تفکر درحالی‌ که بسیار مهم و حیاتی و تعیین‌ کننده استپ، قدرت انجام عمل را شکوفا می کند. قدرت انجام عمل، در تفکر صحیح و سالم بر مبنای آموزش و دانایی و حرکت و عمل سالم است.

جمعیت نور؛ تفاوت دانستن و عمل کردن را در قالب موضوعات نظری و عملی به این صورت بیان نموده که، دانش نظری، دانشی است که در محدوده سخن و دانستن باقی می‌ماند، اما دانش عملی زمانی است که ما می‌توانیم آموخته‌هایمان را به مرحله عمل برسانیم؛ که علم و دانش جمعیت نور نظری نیست بلکه عملی است. بایستی آموخته‌ها به عمل درآیند زیرا در غیر این صورت برای باورها ارزشی نیست و صرف دانستن به‌جایی نمی‌رسیم. در جمعیت نور آن‌هایی موفق هستند که به درمان و رهایی و به تعادل و حال خوش می‌رسند، آن‌هایی به جایگاه کمک راهنمایی و سایر جایگاه‌های خدمتی می‌رسند که آموخته‌هایشان را به اجرا گذاشته‌اند.

وادی چهارم می‌خواهد به ما بگوید که تفکرات ما تا زمانی که حرکت نکنیم ، از قوه به فعل تبدیل نمی‌شوند . ما با استفاده از تفکراتمان و با استفاده از قدرت تصویرسازی ذهن، هر چیزی را می‌توانیم در همین لحظه در ذهن خود خلق نماییم، حتی غیرممکن‌ها را، این توانایی همان قدرت کن‌فیکون است که خداوند ، تمام و کمال آن را در اختیار دارد و هر چیزی را می‌تواند در لحظه خلق نماید. یا به عبارت‌دیگر ، “شو شود “.

 اما ما انسان‌ها، فقط در ذهنمان این قدرت را داریم. برای خروج تصاویر از دنیای ذهن و خلق آن‌ها در دنیای بیرون باید حرکت نماییم. البته آن هم در حوزه قوانین فیزیکی زمین و دنیایی که در آن زندگی می‌کنیم  مثل مکان ، فضا  و ساعت.

بنابراین، وادی چهارم یک قانون است و در تمامی سطوح زندگی ما، چه بخواهیم و چه نخواهیم حکم فرماست. برای درمان اعتیاد ، فکر کردن  به تنهایی کاری از پیش نمی‌برد، باید حرکت کرد.

در وادی چهارم، ما حرکتمان را آغاز می‌نماییم اما باید بدانیم که برای یک حرکت درست و اصولی که ما را به سرمنزل مقصود برساند ، بایستی همواره مواردی را در نظر بگیریم و بر مبنای آن‌ها حرکت خود را آغاز و ادامه دهیم .

بهترین تعبیر و بیان از این کلمات ، همان است که در متن وادی چهارم به آن‌ها اشاره‌ شده است اما در اینجا نیز  در حد بضاعتمان به چند مورد از آن‌ها اشاره می‌کنیم .

برگشت  از ضد ارزش‌ها اولین مسئله است، خروج از اسارت شیطان و بازنمودن بند اعتیاد و به‌ عبارت‌ دیگر، درمان اعتیاد بدون در نظر گرفتن این مسئله ، دست‌نیافتنی است .

مصرف‌کننده‌ای که می‌خواهد اعتیاد و (دخانیات) را درمان کند، باید بداند که در تمامی سطوح زندگی‌اش تا جایی که می‌تواند سعی نماید از ضد ارزش‌ها برگشت نماید.

در غیر این صورت ، اگر بخواهد اعتیاد را درمان کند درحالی‌که با ضد ارزش‌های دیگر، درگیر است کار بسیار سخت می‌شود اگر نگوییم غیرممکن می‌شود. البته بندهایی که ممکن است ما را احاطه کرده باشند،  یک‌به‌یک باز می‌شوند و قرار نیست که یک باره، همه آن‌ها باز شوند، اما شایسته است با تمام توان در جهت دوری از ضد ارزش‌ها سعی نماییم تا از عهده درمان اعتیاد برآییم.

خودداری همان‌گونه که از واژه آن پیداست ، یعنی در اختیار داشتن خود، و انسان خوددار، کسی است که صاحب و فرمانده خودش است و اختیار خودش را در دست دارد، به‌ عنوان‌ مثال:  اگر قرار است به‌ جایی و یا به مکانی نرود، نمی‌رود. اگر باید کاری را انجام ندهد، نمی‌دهد. اگر باید حرفی را نزند نمی‌زند و بسیاری امور دیگر. خودداری از کارها و یا اعمالی که فرایند درمان ما را متوقف می‌کند و یا به آن آسیب می‌رساند، موضوعی است که بایستی همواره مدنظر قرار گیرد و در ادامه، در تمامی سطوح زندگی برای دوری از مسائل منفی.

صبر یکی از زیباترین موضوعات و مفاهیمی است که در جمعیت نور و در طول دوره درمان اعتیاد با آن آشنا می‌شویم . انسانی که مفهوم حقیقی صبر را بیاموزد و در زندگی خود به کار گیرد، به‌حق به جایگاه بسیار ارزشمندی رسیده است. صبر یکی از صفات زیبایی است که در کلام‌الله به‌کرات از آن یاد می‌شود.

برای درمان اعتیاد ، ما شدیداً نیازمند آموختن و بکار گیری مفهوم صبر در زندگی خود هستیم. چرا که در غیر این صورت، یعنی بدون در نظر گرفتن صبر و عمل به آن، هرگز به درمان اعتیاد نمی‌رسیم. نه‌تنها در درمان اعتیاد بلکه در هر موضوع دیگری نیز موفق نخواهیم بود.

صبر یعنی در نظر گرفتن پارامتر زمان برای انجام هر کاری، همراه با سعی و تلاش حساب‌شده است.

درمان اعتیاد 10 ماه زمان می‌خواهد حل مشکلات و زمان و صبر می‌خواهد خروج از تاریکی مستلزم صبر، تلاش و گذشت زمان است.

قناعت نیز در جای خود بسیار تا بسیار حائز اهمیت است. شایسته است که در طول دوره درمان اعتیاد خود، به آنچه داریم قانع باشیم و قدر داشته‌های خود را بدانیم. قرار نیست که بلافاصله با شروع درمان، تمامی مشکلات ما حل شود و هر آنچه بخواهیم به‌ سرعت به دست آوریم. خیر این‌گونه نیست. با قناعت و استفاده درست و شکرگزاری نعمت‌ها و امکاناتی که در اختیارداریم و در ادامه، تلاش و کوشش فراوان، می‌توانیم پایه‌های مالی زندگی خود را مستحکم نماییم، و این مسئله یعنی استحکام پایه‌های مالی زندگی، بسیار بسیار مهم است.

ما در زندگی روزمره با این مسئله زیاد برخورد می‌کنیم که مثلاً یکی برای انجام کاری به کسی وکالت می‌دهد و او را وکیل خود قرار می‌دهد تا از طرف او به نمایندگی از او کاری را انجام دهد. توکل به خداوند نیز موضوعی است که بسیار شنیده‌ایم و بسیار با آن سروکار داشته‌ایم. توکل به خداوند، یعنی خداوند را وکیل خود قرار دهیم. اما آیا می‌توانیم دست روی دست بگذاریم و خودمان هیچ کاری نکنیم و بگوییم که ما به خداوند توکل کرده‌ایم و خدا خودش همه‌ چیز را درست می‌کند؟ خیر، قضیه به این شکل نیست.

همان‌گونه که در وادی سوم یاد گرفته‌ایم، ما بایستی مسئولیت امورات زندگی خود را بپذیریم و در جهت آن‌ها تلاش و کوشش نماییم. اما اگر زمانی به مشکل برخورد کردیم که حل آن از ید قدرت ما خارج بود، آنگاه می‌توانیم به قدرت مطلق توکل نماییم و چشم به رحمت و عنایت او داشته باشیم و این را نیز بدانیم که او هیچ‌گاه بندگان خود را فراموش نمی‌کند و در لحظات سخت و بحرانی زندگی، رحمتش را از ما دریغ نمی‌کند .

در خصوص موضوعات دیگر وادی چهارم، شما عزیزان را به خواندن متن کامل وادی چهارم، نوشته؛ محمد داودی کارشناس علوم تربیتی توصیه می‌نماییم.