B.M.T و تجربه من از سم زدایی و سایر روش ها

بسم الله الرحمن الرحیم

B.M.T و تجربه من از سایر روشهای ترک اعتیاد

دستور جلسه این هفته از جمله دستور جلساتی است، که مستقیماً به تجربیات ما مربوط می شود .در اینجا موضوع دستور جلسه، فراتر از تجربیات شخصی، مورد بررسی قرار می گیرد؛ اما در کارگاه های آموزشی، همه ما فرصت داریم با بیان تجربیات شخصی، موضوع را  بررسی نماییم.
کوتاهترین و بهترین راه برای پیمودن، راه  مستقیم است، نه راهی که سکاندار آن نیرو های منفی باشند پس باید به دروستی و نادرستی آن اندیشه کنید و راهی را انتخاب کنید که در آن فرامین و قوانین الهی حک شده باشد تا به حقیقت هستی و نیستی، که محبت است پی ببرید. پس با تفکر و عمل سالم بهترین راه را انتخاب کنید.

از زمانی که بشر، پدیده ای به نام اعتیاد به مواد مخدر را شناسایی کرد، تا به امروز، همواره به دنبال راهی برای از بین بردن این وابستگی بوده است. در صده های اخیر، آنگونه که تاریخ حکایت می کند، روش ها و رویه های مختلف و متفاوتی برای رفع این وابستگی به کار گرفته شده است. در زمان های قدیم، حکما و طبیبان از داروهای گیاهی زمان خود برای از بین بردن علایم ناشی از قطع مصرف مواد مخدر، استفاده می کردند.
با گذشت زمان و ظهور داروهای شیمیایی در قرن ۱۸ میلادی، اسفاده از این داروها به تدریج جایگزین داروهای گیاهی گردید.

اولین دارویی که برای درمان اعتیاد به صورت تخصصی، ساخته و عرضه شد، دارویی به نام انیدرید استیک یا دی استیل مرفین یا هرویین بود که در سال ۱۸۹۶ توسط کمپانی داروسازی بایر آلمان ساخته شد. در قرن ۱۸ و ۱۹ میلادی، در اروپا استفاده از تریاک برای درمان بعضی از بیماری ها مرسوم بود. در آن زمان، عمدتاً به دلیل بیماری های ناشی از ضعف سیستم های بهداشتی و فاظلاب، بیماری های عفونی در شهرهای بزرگ اروپایی مثل لندن، شیوع زیادی داشت و استفاده از تریاک برای درمان این بیماری ها رواج داشت. در نتیجه، اعتیاد به تریاک نیز گسترش می یافت و کس نمی دانست برای درمان این وابستگی چه باید کرد.

با ورود هرویین به عنوان داروی ترک اعتیاد، طولی نکشید که اعتیاد به هرویین معزلی شد شدیدتر و بزرگتر از معزل اعتیاد به تریاک. همزمان با جنگ جهانی دوم و مسدود شدن راه های ورود تریاک به اروپا، دانشمندان آلمانی، سخت در تلاش بودند تا جایگزینی دارویی برای تریاک پیدا کنند. آن ها موفق شدند با الگو برداری از ساختار مولکولی مخدرهای گیاهی، دارویی شیمیایی به نام متادون را ساخته و عرضه نمایند. در ابتدا تصور می شد که این دارو می تواند جایگزینی مناسب برای مواد افیونی از جمله تریاک و هرویین باشد و نقش داروی درمان کننده را به عهده گیرد، اما گذشت زمان نشان داد که متادون از عهده وظیفه خود بر نیامده است.

تجربه سال ها و دهه های متوالی استفاده از متادون نشان داد که این دارو، خود اعتیاد سنگینی به دنبال دارد، آن هم به گونه ای که مصرف کننده متادون، دیگر نمی تواند به مصرف قبلی خود بازگردد به عبارت دیگر، مخدر مصرفی او در گذشته، دیگر جوابگوی او نیست. این مسئله به این مفهوم بود که متادون نه تنها کمکی به درمان نکرد، بلکه اعتیاد سنگین تری را به وجود آورد و  معلوم نبود با این اعتیاد جدید، چه باید کرد.

اگر بخواهیم با زبان ساده، عملکرد متادون را تشریح کنیم، باید بگوییم، متادون آستانه تحمل را نسبت به مصرف اپیوییدها بالا می برد، طوری که ماده مصرفی قبلی، دیگر جوابگوی فرد نخواهد بود و شخص مجبور است مصرف متادون را ادامه دهد و مصرف متادون او نیز به تدریج بالا می رود.

البته اگر از زوایه کاهش آسیب به موضوع نگاه کنیم، متادون از این نقطه نظر، موفق بوده است. برای مثال: اگر مصرف کننده هرویین که در روز چندین بار هرویین یا کراک تزریق می کند، با مصرف متادون، تزریق هرویین را کنار بگذارد، باید بگوییم متادون در اینجا نقش یک داروی نگهدارنده و کاهش دهنده آسیب را خیلی خوب به عهده گرفته است و از این بابت دارویی موفق به شمار می رود.

اما برای درمان اعتیاد به متادون، هنوز پروتکل و روش خاصی ارائه نشده است و مصرف کنندگان متادون در کاهش آن، دچار مشکل می شوند و پس از قطع مصرف نیز با مشکلات متعدد رو برو هستند و از عدم تعادل رنج می برند.
در برهه ای دیگر براساس یک تعریف اشتباه از بیماری اعتیاد که گفته می شد، اعتیاد وابستگی دارویی و مسمومیت مزمن است، تب سم زدایی مجامع علمی اعتیاد را در سراسر دنیا فرا گرفت و یکی از غیر علمی ترین روش های درمان اعتیاد تحت عنوان سم زدایی سریع و فوق سریع یا UROD به اسپات لایت ویترین روشهای درمان اعتیاد تبدیل شد. در این روش سعی می شد با استفاده از داروهای آنتا گونیست مثل نالترکسون و یا آمپول نالکسون، که با اتصال به گیرنده های مواد افیونی، مانع از اتصال مولکول های مواد مخدر به این گیرند ها می شود و در نتیجه شخص در یک حالت خماری شدید و طولانی قرار می گرفت، اصطلاحاً بدن را از بقایای مواد مخدر یا سم، تخلیه یا سم زدایی می نمودند.
طبق تحلیل بنیان جمعیت نور، این روش یعنی سم زدایی، از پایه و اساس غلط و غیر علمی بود؛ زیرا مواد مخدر برای یک انسان سالم سم است و کشنده است، اما برای یک مصرف کننده که در روز چندین برابر دوز کشنده، مواد مصرف می کند و تازه سرحال می شود دیگر سم نیست. در اینجا مواد مخدر بیرونی جایگزین مخدرهای درونی شده است و ما نمی توانیم این جایگزین را به صورت ناگهانی حذف کنیم، زیرا شوک فیزیولوژی مخربی به سیستم های حیاتی ما وارد می کند. خوشبختانه این روش با اطلاع رسانی های جمعیت نور و مشخص شدن نتایج فاجعه بار آن تقریباً منحط شده است.

به هر حال با نگاهی گذرا به سیر تاریخی ظهور و استفاده از داروهای ترک اعتیاد و روشهای ترک اعتیاد می بینیم که این روشها عمدتا بی نتیجه و داروهای ترک اعتیاد نیز، خود به وجود آورنده اعتیاد جدید بوده اند.
روش های ترک اعتیاد، از قطع ناگهانی مصرف گرفته، تا طب سوزنی، آب درمانی، شوک برقی، تعویض خون، ماتریکس، سم زدایی سریع، استفاده از داروهای شیمیایی و گیاهی و عطاری، همه و همه، مصرف کننده را به جایی می رسانند که چند صباحی را در قطع مصرف مواد سپری می نماید، آن هم با وضعیت نامتعادل و حال نامناسب، به طوری که هر روز ممکن است به مصرف باز گردد.

این نتایج باعث شده است تا بعضی متخصصین، صریحاٌ می گویند، اعتیاد درمان مشخص و شناخته شده ای ندارد، اعتیاد درمان قطعی ندارد، اعتیاد بیماریی لاعلاج، عود کننده و پیش رونده است و پس از قطع مصرف، شخص بایستی همیشه تحت نظر و کنترل باشد و هیچ گاه بی نیاز از پیگیری درمان نخواهد بود، مثل بیماری فشار خون یا دیابت، فقط می توان ان را کنترل کرد نه اینکه قطعاً درمان کرد.

امروزه هر وقت صحبت از روش های ترک اعتیاد یا  درمان اعتیاد می شود، بی درنگ گفته می شود که تنوع  روش های درمان اعتیاد یک امر ضروری و اجتناب ناپذیر است و بایستی روش های گوناگون وجود داشته باشد و هر فردی با توجه  به شرایطی  که دارد با استفاده از  یکی از این روش ها بتواند اقدام به ترک یا درمان کند.
البته جمعیت نور مخالف با این دیدگاه و نظریه نیست و اعتقاد دارد که قرار نیست همه مصرف کنندگان مواد مخدر با استفاده از یک روش به درمان و رهایی برسند، اما نظر علمی، جمعیت نور اعتقادی  به تنوع روش های درمان اعتیاد ندارد. اگر جمعیت نور در مورد بعضی از روش های ترک یا درمان اعتیاد از دیدگاه مخالف صحبت می کند، این مخالفت  یک بحث علمی و چالش علمی است و موضوع  از نظر علمی مورد بررسی قرار می گیرد.

اکنون با دلایل علمی و متقن می گوییم که دوران این سخنان به سر آمده است. این تعابیر مربوط به زمانی بود که صورت مسئله اعتیاد، کشف نشده بود، مربوط به زمانی بود که مثلث درمان اعتیاد تشریح نشده بود. مربوط به زمانی است که سیستم تولید کننده مخدرهای طبیعی یا سیستم ایکس شناسایی نشده بود. مربوط به زمانی است که پروتکل B.M.T با استفاده از داروی اپیوم تینکچر OT تدوین نگردیده بود.
مربوط به زمانی است که جمعیت نور وجود نداشت، مربوط به زمانی است که روانشناس دکتر محمدداودی روش خود را ابداع نکرده بود.

از آن زمان، یعنی از زمانی که اولین فرد توانست با استفاده از داروی اپیوم و متد B.M.T اعتیاد خود را درمان کند، معادلات درمان اعتیاد دگرگون شد. اکنون سال هاست که ما درمان قطعی اعتیاد را می بینیم، خودمان با این روش درمان شده ایم. و تعداد بیشماری با این روش درمان شده اند و برگشت نکرده اند. برای ما، اعتیاد، مرموز، لاعلاج، پیش رونده و عود کننده نیست. برای ما، وسوسه یا کریوینگ و ریلپس، معنا و مفهومی ندارد. برای ما  فراری بودن، معنا و مفهومی ندارد. ما تحت کنترل و مراقبت نیستیم، کسی مواظب ما نیست. در فکر این نیستیم که ممکن است فردا برویم و مصرف کنیم. دیگر تمام شد. به قول آقای دکتر داودی اگر یه هرویینی که در جمعیت نور درمان شده است برود و در لابراتوار هرویین کار کند، حسی نسبت به این ماده نداشته باشد و همچون سیگار.
ما اعضای جمعیت نور درمان شده ایم، زیرا جسم، روان و جهانبینی ما به درمان و تعادل رسیده است. زیرا سیستم ایکس یا سیستم تولید کننده مخدرهای طبیعی ما در دستگاه عصبی و هورمونی به عملکرد مطلوب خود رسیده است، ما دیگر نیازی به مصرف مواد مخدر نداریم که به دنبال آن، وسوسه یا میل به مصرف داشته باشیم. ما درمان شده ایم. با متد B.M.T و داروی اپیوم تینکچر OT درمان شده ایم و خوب می دانیم که OT اپیوم تینکپچر یا شربت تریاک، تنها داروی درمان اعتیاد است که اعتیاد ما را سنگین تر نمی کند. با اطمینان می گوییم که تمام مواد مخدر اعتیاد آور، اعتیادشان از تریاک سنگین تر است و با اطمینان می گوییم که OT، سبک ترین، کم عارضع ترین، سالمترین، با راندمانترین داروی درمان اعتیاد است که اعتیاد سنگین تری به دنبال خود ندارد و تاکنون بشر نظیر آن را ندیده است و نخواهد دید. بهترین راه، همیشه کوتاهترین را نیست، متد B.M.T با استفاده از داروی اپیوم تینکچر یا شربت تریاک، اصل زمان را در درمان اعتیاد بسیار مهم می داند و معتقد است حداقل زمان برای درمان اعتیاد ۱۰ ماه است.

متد BMT در کنار اصل زمان، از بهترین داروی موجود نیز استفاده می کند، یعنی OT.
متد BMT با استفاده از زمان مناسب و داروی مناسب، پروسه درمان را همزمان با تمرکز روی سه مولفه جسم، روان و جهانبینی پیش می برد.
متد BMT عملیات درمانی و کاهش پله ای مصرف را طوری پیش می برد که شخص نه تنها با مشکل مواجه نمی شود، بلکه بدون نیاز به استراحت  و یا داروی کمکی، به امور زندگی خود رسیدگی می کند.
متد BMT در کنار زمان مناسب و داروی مناسب، آموزش مناسب را برای تغییر جهانبینی و تفکرات و دیدگاه ها نیز به کار می گیرد.
متد BMT مشخصات بهترین راهی است که ما با آن درمان شده ایم.
ما تعصب نداریم و از خودمان تعریف نمی کنیم، این ها حقایقی است که ما درک کرده ایم و این پیام را با تمام وجودمان به همه  انسان های دربند اعتیاد و نیازمند به راه درمان خواهیم رساند. در هر گوشه ای که از این عالم باشند، با این متد و پروتکل و مکتوبات جمعیت نور به ویژه کتاب رهایی از منطقه 19 درجه بالایی آتش درمان انواع اعتیاد مخصوصاً سیگار امکان پذیر است.

تهیه و تنظیم: گروه کاوشگران جمعیت نور

مورخ: 29 مهر 1401