داروهای خواب آور

داروهاي خواب آور : بنزو ديازپين ها
برخي از دارو هائي كه براي درمان بيماري هاي اعصاب و روان تجويز مي گردند در ادامه مصرف نابجا بسيار خطرناك و اعتيادآور هستند كه در دو گروه عمده تقسيم مي شوند كه اغلب براي درمان بي خوابي ،افسردگي تجويز شده اند :

1- بنزو ديازپين ها (ديازپام ها ،اگزازپام ،كلونازپام ،لورازپام ،قلورازپام ،كلروديازپوكسايد ….)
2- باربیتيورات ها (فنوباربيتال .سكوباربيتال )
در پزشكي اين داروها به عنوان ضد اضطراب ،درمان بي خوابي ، ضد تشنج ،شل كننده عضلاني و رفع علائم ناشي از ترك اعتياد تجويز مي شود .
افرادي كه به اين مواد وابسته مي شوند معمولاً در يكي از سه گروه زير قرار مي گيرند :

1- بيماران مبتلا به افسردگي يا اختلالات رواني كه دوز بالائي از اين دارو ها براي مدت طولاني براي آنها تجويز شده است .
2- افرادي كه بطور خودسر براي درمان بي خوابي و كاهش اضطراب ازاين داروها استفاده مي كنند .
3- افراد وابسته به انواع  مواد مخدر كه براي رفع عوارض ناشي از ترك ماده مخدر توسط پزشك يا خودسر
با اين دارو ها آشنا شده و پس از عود مجدد اعتياد قادر به قطع دارو ها نبوده  و اكنون بالاجبار دارو را همراه ماده مخدر مصرف مي كند كه در ميان این سه گروه  ازعوارض بسيار شديدتر و خطرناكتري  برخوردار هستند.

مكانيسم اثر داروها :
اين دارو ها از طريق گيرنده گابا در بدن عمل مي كند . نتيجه مطالعات نشان داده كه گيرنده هاي اختصاصي براي بنزو ديازپينها در مغز بصورت پيش سينا پسي وجود دارند و اين ها از طريق گيرنده گابا باعث باز شدن كانال كلر شده و ورود كلر منفي به نرون مي شوند و با اتصال دارو سبب تسهیل اثرطبيعي گيرنده گابا شده و اثرات خود را نشان مي دهند .

در هنگام مسموميت دارویی علائم زير ظاهر مي شود :
گيجي ،افت علائم حياتي و ضعيف شدن رفلكس ها ، كه در اين گونه موارد وادار كردن بيمار به استفراغ و تخليه معده قبل از رسيدن به پزشك ضروري است .

مطالعه برروي بنزو ديازپين ها نشان مي دهد كه اين دارو ها پس از يكماه مصرف ايجاد وابستگي مي نمايد و در هنگام قطع مصرف ،بسته به تعداد  ودفعات مصرف علائم محروميت 24 ساعت پس از آخرين مصرف شروع شده و تا 72 ساعت بعد به اوج خود مي رسد كه شامل مواردي نظير :
لرزش ، بي خوابي ، بي اشتهائي ، تهوع ، استفراغ ، كاهش فشارخون ، تشنج و تب بالا و در قطع ناگهاني و به يكباره اين دارو در اغلب موارد منجر به اغما و مرگ مي شود . كه البته زمان شروع علائم و شدت آن بسته به نوع دارو مصرفي و مقدار مصرف آن مي باشد. در هر صورت آن چيزي كه امروزه ثابت شده است ، قطع ناگهاني اين دارو امكان پذير نيست و بايد بصورت تدريجي و در پله هائي منظم اين دارو كاهش پيدا كرده تا عوارض ناشي از ترك به  حداقل ممكن خود رسيده تا آثار سو مصرف كاهش پيدا كند.

جمعیت احیای انسانی، جمعیت نور سینا S 19