دل نوشته: آیا تولد ها شبیه هم هستند

بسم الله الرحمن الرحیم

تولد ها شبیه هم هستند:

یکی از مهمترین کارهایی که هر انسان یا هر موجود باید انجام بدهد این است که با وظایفش آشنا باشد و آنها را انجام بدهد. خیلی چیزهاست که در زندگی و حیات جزء وظایف ماست و باید آنها را به انجام برسانیم. اما گاهی اوقات آنها را وظیفه نمی دانیم و اگر آن تکلیف و وظیفه را خوب انجام دادیم، انتظار قدردانی و تشکر و ستایش داریم.

ما یک انسان هستیم و یک سری مسئولیتهایی در زندگی بعنوان یک فرد به ما واگذار شده است و وقتی این مسئولیتها را انجام می دهیم، دیگر نباید انتظار قدردانی داشته باشیم. بعنوان مثال نمی توانیم بگوییم که چون دروغ نمی گوییم، دزدی نمی کنیم، به دیگران کمک می کنیم باید از ما تشکر کنند.  اگر این کارها را انجام نمی دهی، وظیفه ات است !

وقتی انسان به مرحله تکامل و تعادل برسد، به وظایفش آشنا می شود و می داند کاری که انجام می دهد وظیفه است و شق القمر نکرده است. یک انسان برتر، یک انسان الهی و کامل، انسانی است که وظیفه شناس است و میداند که اگر کاری انجام می دهد، وظیفه اش است.

فساد نکردن، مواد مصرف نکردن، رشوه نخوردن و کارهای دیگر جزء وظایف ماست و پاداش نمی خواهد .  انسانی که به مرحله شعور برسد، با وظایف خود آشنا می شود اما انسان جاهل به وظایفش آشنا نیست و برفرض اگر کاری هم انجام می دهد، انتظار قدردانی دارد.

در طبیعت و کائنات همه در حال کار کردن هستند و هر کدام وظایفی دارند حتی حیوانات که هر کدام وظیفه ای دارند ؛ از ببر و پلنگ گرفته تا یک لاشخور.

درباره حقوق انسانی در کلام الله توضیح کامل داده شده و تمام مطالب گفته شده که حداقل ما باید آن قوانین و توضیحات را که مربوط به ما می شود را اجرا کنیم . در کتاب به تفصیل توضیح می دهد که شما در زمین و آسمان چطور باید زندگی کنید!
در مسائل دینی و الهی باید عقل را در نطر بگیرید. این آیات برای کسانی است که تعقل می کنند، این نشانه ها برای کسانی است که تفکر می کنند و باید عقل فتوا بدهد.

اگراین قوانین را را رعایت کنید، دچار مشکل نمی شوید.  راه درست و کار درست و عمل سالم و حرکت در صراط مستقیم، انسان را به انوار الهی نزدیک می کند و در آن هنگام، انوار الهی چشم دل را می گشاید.

کار ما باید بصورت کامل باشد. اگر شما بخواهید از چاه آب بیاورید، اگر عمق آب 100 گز باشد و طول طناب 99 گز، به آب نمی رسید! درست است که مقدار خیلی اندک است اما همان مقدار کم است که بقیه را کامل می کند و همان است که شما را به آب می رساند. پس زمانی که کارها را بصورت کامل انجام دهید به انوار الهی نزدیک می شوید.

انسان در نقطه ای قرار دارد که یک طرف آن نور و یک طرف، ظلمت است. اگر پشتش به سمت نور باشد، مرتب در اعماق ظلمت می رود و اگر پشتش به ظلمت باشد به سمت نور حرکت می کند  و این انوار الهی که گفته می شود، یک حقیقت است، اما یک تمثیل است و منظور نور چراغ یا خورشید یا شمع نیست!

انوار الهی راهنماها و فرشتگان هستند که در حال راهنمایی ما هستند و نیروهایی هستند که باعث می شوند سینه شما گشاده شود و چشم دل باز شود. بنابراین با نزدیک شدن به انوار الهی، آنها اجازه می دهند که چشم دل شما باز شود و شما هر کاری می کنید، با اجازه آنهاست و انها اجازه می دهند که تو مومن باشی یا نشوی و آنها به اعمال و رفتار تو نگاه می کنند و فرمان صادر می کنند.

گشوده شدن چشم دل به این معنی است که انسان به بصیرت و آگاهی و جهان بینی می رسد و با دید وسیع همه چیز را می بیند و درک می کند. جهانها تصویر خود را در ذهن ما حک می کنند؛ همانطور که ما محبت و تنفر را انتخاب نمی کنیم و آنها هستند که ما را انتخاب می کنند. یا خسیس بودن و بزرگ منشی!

وقتی بند عشق با الله برقرار شود، دیگر کسی نمی تواند آن را باز کند و دیگر در اختیار خود انسان نیست. زمانی که در راه درست هستی، زهر را تشخیص می دهی و نمی توانی بخوری؛ هر چند ظاهر فریبنده ای داشته باشد. اما اگر به انوار الهی نزدیک نباشی، براحتی آن را انجام می دهی!

هدف این است که انسان به تعادل برسد و ثبات داشته باشد. ما نسبت به فهم خود برداشت و ادراک می کنیم و باید تعمق کنیم. انسان زمانی دچار مشکل می شود که از صراط مستقیم دور شده باشد. افرادی که در صراط مستقیم حرکت می کنند، از آرامش و آسایش نسبی برخوردارند. در غیر اینصورت به اضطراب و نگرانی دچار خواهند شد.

بعد از مرگ هر چیزی که در این دنیا داشته ایم، همان را در جهان بعدی نیز خواهیم داشت اما ساختار آنها از جنس دیگری است. تصویری که ما از جهانهای دیگر داریم، دست ماست اما مال ما نیست و تا زمانی که زنده هستیم، اجازه آن دست ماست.

با حس می توان امواج را به حرکت درآورد و حس به صوت و نور فرمان می دهد که خواسته های مارا برآورده کند.

تهیه و تنظیم: گروه همسفران جمعیت نور

مورخ: اردیبهشت 1400