کمک به دیگران نقش تعیین کننده ای در کیفیت حیات انسان دارد.

عامل دوم که در کمک کردن به دیگران نقش اساسی دارد این است که: آیا من که تصمیم به کمک گرفته‌ام توان و شرایط این کار رادارم؟ گاهی اوقات من دوست دارم کاری را برای دیگران انجام بدهم تا باری از دوش آنها بردارم ولی خودم دقیقاً در همان مورد، دچار ضعف هستم؛ پس چگونه می‌توانم از فردی دستگیری کنم تا مشکلش حل شود؟ وقتی من در سفر اول هستم و درگیر انواع تاریکی‌ها و ضد ارزش‌ها ازجمله: دروغ، غیبت، حسادت، منیت، ناامیدی و ده‌ها نقض فرمان دیگر، چگونه می‌توانم به فردی که مشکل مرا دارد و به‌تازگی وارد جمعیت شده است کمک کنم؟ چگونه می‌توانم دست او را بگیرم و یاری‌اش کنم؟ به قول معروف: «کل اگر طبیب بودی سرخود دوا نمودی». در مورد مسائل مالی هم دقیقاً همین‌طور است. زمانی یاری‌رساندن به دیگران و کم کردن بار مشکلاتشان درست و صحیح خواهد بود که به‌جا و درست عمل شود و کمک بی‌مورد من به فردی باعث نشود که خودم به دلیل عدم تفکر درست و در نظر گرفتن شرایطم با مشکل مواجه شوم و نیاز به کمک پیدا کنم. «باید قدر یعنی اندازه هر چیزی را بدانیم در این صورت مشکلی پیش نخواهد آمد». کمک کردن هم مانند هر عمل ارزشی دیگر، باید با حس سالم و مثبت باشد تا تأثیرگذار باشد. اگر هنگام دستگیری از دیگران حس، آلوده به انواع تاریکی‌ها ازجمله منیت، غرور، خودبزرگ‌بینی و کبر باشد، قطعاً نتیجه عکس خواهد داشت و نه ‌تنها سازنده نخواهد بود بلکه باعث ایجاد تخریب در دو طرف خواهد شد.

جمعیت نور در راستای دو اصل مهم حرکت می‌کند؛ آموزش و خدمت. آموزش یعنی گرفتن و به ‌دست آوردن دانایی و آگاهی و افزایش اطلاعات فرد و خدمت یعنی کمک به دیگران و دستگیری از آنها با توجه به آموزش‌ها. بنابراین جایگاه‌های خدمتی در جمعیت نور شکل گرفتند و هر فردی با توجه به میزان علم و آگاهی و البته خواست خود، در یکی از این جایگاه‌ها برای مدتی به دیگران کمک می‌کند. دیگرانی که مانند خود فرد، در روزهای ابتدایی ورود به جمعیت با قامتی خمیده، سرشار از ناامیدی و درماندگی، به دنبال آرزوهای ازدست‌رفته خود وارد این مکان می‌شوند تا شاید مرهمی بر دردهای نگفته خود بیابند و با دیدن رقصنده‌های آسمانی بالباس سپید و چهره خندان که مشتاقانه در حال کمک به آنها هستند بدون کلامی، حال خوش را دریافت می‌کنند و با خود می‌گویند: اینجا همان کعبه موعود است. کمک در جمعیت نور و کمک‌هایی از این‌ دست که خالصانه و عاشقانه، بدون کوچک‌ترین چشمداشت مالی برای دستگیری از دیگران انجام می‌شود ایثار نام دارد و زیباترین نوع یاری‌ رساندن است چرا که به فرموده بزرگی: «دست‌هایی که کمک می‌کنند مقدس‌تر از لب‌هایی هستند که دعا می‌کنند». در مرتبه بالاتر افرادی هستند با افکار و اندیشه‌های زیباتر و تکامل‌ یافته‌تر. اینان راز خلقت را به خوبی دریافته‌اند و روح متعالی آنها از دریافت لذت چندانی نمی‌برد زیرا لذت ناشی از پرداخت را چشیده‌اند بنابراین این مکان و این حال خوش را فقط برای خود نمی‌خواهند و علاوه بر خدمت معنوی با پرداخت‌های مالی و تحکیم پایه‌های مالی، این جزیره امن و مقدس را برای دیگرانی که در راه مانده‌اند و روزی خواهند آمد حفظ می‌کنند چراکه با دل‌وجان به این اصل معتقدند که؛

مردم از کاشتن زیان نبرند

دیگران کاشتند ما خوردیم

   ما بکاریم که دیگران بخورند